Het was alweer een paar jaar geleden dat de Freya de Waddeneilanden had bezocht, dus de hoogste tijd om zomer 2012 weer eens een paar weken het Wad op te gaan. Vanuit thuishaven Medemblik werd met de jongste zoon Lars op zondagavond laat koers gezet naar Den Oever, waar we pas om 23. 00 arriveerden. Altijd heerlijk dat avondzeilen.
De oudste zoon Paul werd door “Pake” afgeleverd; hij had net 10 dagen in de Franse bergen gewandeld en dus moesten de foto’s nog uitgebreid bekeken worden. Onder het genot van een Belgisch biertje en een goed glas wijn werd rond middernacht de tocht van de volgende dag naar Den Helder en vervolgens Texel uitgezet. Pake besloot toch nog maar om naar Friesland af te reizen: de Afsluitdijk is immers vooral recht!
Richting Den Helder
De volgende ochtend bleek het weer niet echt mee te werken: vrij harde, noordwestelijke wind (windkracht 6), onweersbuien en veel regen. Veel animo om het Wad op te gaan was er dan ook niet: de meeste jachten besloten maar te blijven liggen en te wachten op beter weer, maar we wilden eigenlijk niet een dag Texel verliezen. De eerste sluisopening misten we, maar de sluis/brugwachter was zo vriendelijk om even apart te draaien en we vertrokken – stroom mee, wind tegen – al stampend op de motor richting Den Helder. Maar zoals zo vaak, eenmaal buitengaats valt het allemaal wel mee en al spoedig konden we aan de wind met kluiver en een rif in het grootzeil en zo nu en dan wat slagen maken, prima zeilen. Den helder kwam snel dichterbij.
Topzeil
Door het tijdverlies in de sluizen werd besloten halverwege Den Helder af te vallen en met een mooie bakstagwind, de stroom inmiddels ook een beetje mee, meteen naar Oudeschild te varen waar we in de loop van de middag aankwamen. Lars werd meteen de mast ingetakeld om de losgeraakte radar reflector vast te zetten. Na een stevige studentenmaaltijd werd besloten om het eiland een beetje te verkennen, maar veel verder dan wat boodschappen en een excursie bij de lokale Texelse bierbrouwerij zijn we niet gekomen. De volgende ochtend uitgeslapen om zo rond het middaguur te vertrekken naar Kornwerderzand en Harlingen. Het weer was inmiddels helemaal opgeknapt en het werd een prachtige tocht met een mooie 5, later afnemend naar 3 uit noordelijke richting.
De Freya liep als een trein en met de halfwinder erbij werden een aantal platbodems, een Staverse kotter (die wanhopige pogingen deed om dichterbij de Freya te komen) en een Noordkaper ingelopen. Helaas lukte het niet om het topzeil te zetten; bovenin zat iets vast. Met het laatste beetje stroom werd Harlingen bereikt en werd afgemeerd achterin de Zuiderhaven (een prachtig plekje; vlakbij het gezellige centrum van Harlingen). Helaas werd de rust al spoedig verstoord door een paar ruziënde Amsterdammers; kennelijk bleek de aanwezige ANWB autokaart niet geheel duidelijk; ook de 5 jaar oude stroomatlas was bij nader inzien niet betrouwbaar en de recent aangeschafte TomTom bleek de route Kornwerderzand – Harlingen niet te kennen. Gelukkig besloot de jongste van het stel de trein maar naar Leeuwarden te nemen en keerde de rust terug. ’s Nachts bleek het getij verschil groter dan gedacht en moesten we de lijnen meer slack geven.
De eilanden
Harlingen heeft een heel gezellig, klein centrum, tussen de Noorder- en Zuiderhaven. Daarnaast goede eetcafe’s en restaurants; we besloten naar ons vaste restaurant te gaan waar ook Pake weer aanschoof. De volgende dag, het weer was inmiddels echt goed, met afgaand tij en windkracht 4 koers naar Vlieland. De hele tocht was goed bezeild, al moest er in de Meep, het Stortemelk en ook onder Vlieland wat gekruist te worden.
Bij Vlieland bleek de rode vlag op het havenhoofd te staan; oproepen via de marifoon werden niet beantwoord. Na een paar keer overstag voor de haveningang gingen we toch maar naar binnen en vonden, ondanks gemopper van de havenmeester, een mooi plekje aan een kopsteiger. Vlieland blijft een schitterend eiland; het gezin was inmiddels compleet en we hebben genoten van prachtige fietstochten. Na een paar dagen vertrokken we voor een korte oversteek naar Terschelling waar we ook een paar dagen zijn gebleven en wat dingen voor Lars hebben geregeld die zich heeft ingeschreven aan het Maritiem Instituut Willem Barentz. De jachthavenmeester bleek ook een oud zeeman en kwam ’s avonds nog even buurten. Nuttiger dan de officiële voorlichtingsdag van de school! Vrij snel werd daarna een vaste ligplaats voor de zeilboot van Lars in de haven van Terschelling geregeld.
Laatste dagen
Aangezien Paul en Lars het plan hadden opgevat om nog een paar dagen gezamenlijk in Friesland te zeilen met de trailer-sailer van Lars die voor ons vertrek uit Medemblik in Stavoren was achtergebleven, vertrokken we ‘s ochtends naar Harlingen voor een van de mooiste tochten van de vakantie: afwisselend bakstag, halve en aan de wind met een heerlijke temperatuur en veel zon. De Freya liep geweldig. Na een (regenachtige) dag Harlingen waar we het topzeil uiteindelijk in de Noorderhaven naar boven kregen (zie foto), besloten we om weer terug te keren naar ons favoriete eiland en daar nog een paar dagen te fietsen en van de zon te genieten.
Na opnieuw en prachtige, maar deze keer wel erg pittige zeiltocht (windkracht 6, stevige buien met onweer en vervelende golfslag), meerden we ’s avonds om een uur of 10 aan in het voor de klassieke schepen en platbodems gereserveerde, achterste deel van de Terschellinger jachthaven. Inmiddels is de jachthavenmeester een goede bekende en we kregen een prachtig plekje. Opnieuw viel het ons op hoeveel van de, met name, grotere jachten en Lemsteraken daar gewoon een week of 10 dagen blijven liggen zonder ook maar een mijl te zeilen!
Via Harlingen, Kornwerderzand en Makkum keerden we na bijna 14 dagen weer terug in Medemblik; opnieuw een geslaagde zeilvakantie op het Wad en zeker voor herhaling vatbaar!
Gerard Tanja